‍

De site gedraagt zich als een ketting van pleinen, overgaand van publiek naar privaat, telkens afgesloten door wanden, waarvoor en waarachter, een opeenvolging van omgevingen, genuanceerd en in verbinding met elkaar door de gebouwen, waarbij elke plek haar eigen specificiteit krijgt. De openheid naar de stad toont zich zowel fysiek als visueel. Vanaf de straat heeft de stedeling-passant  een dubbelzinnig beeld van open-gesloten, doorzicht-transparant, zichtlijn-looplijn.

De eerste wand is de bestaande afsluiting van de voormalige schoolkoer, een bakstenen wand welke boven de opening volledig wordt opengemaakt om de drempel zo laag mogelijk te houden. Het eerste binnenplein, het meest publieke, is de koppel met het stedelijk netwerk en als dusdanig toegankelijk met alle vervoermiddelen waarvan jongeren gebruik maken, van skateboard over fiets tot bromfiets en scooter, van zeepkist over ezel tot muilezel en kameel (we zijn toch niet in Afrika?), een chaotische plaats. De tweede en derde wand zijn de ontdubbelde wanden van J.I.P., het JeugdInformatie Punt.

Het tweede binnenplein is meer privaat en enkel toegankelijk voor voetgangers via een gebouw of, per uitzondering, via klauteren over de baksteensokkel. Alvorens het plein te betreden dienen schoenen te worden uitgetrokken en de voeten te worden gewassen. (toch geen plein van een moskee?) Dit plein fungeert als een extensie van de zaal en als buitenterras voor het jeugdhuis. De vierde wand is de afsluiting van dit tweede plein en wordt de wand van de zaal. De pleinen zijn perspectivisch met elkaar verbonden doorheen het J.I.P. gebouw, zodat vanaf de straat ook de aanwezigheid van het tweede plein duidelijk is. De zichtas is daarbij niet de loopas, waardoor de hiërarchie van het visuele op een aanvaardbaar echelon wordt gebracht.

Het gebouw herbergt het Jeugd Informatie Punt en het secretariaat van het centrum. Het is een gebouw met een duidelijk gelegitimeerde constructieve opbouw als educatieve schakel tussen jongeren en bouwen. Linteel, plint, kolom, raam, sokkel, dak, drempel, doorgang, verbinding, perspectief, open, gesloten, dragen, zwaartekracht, binnenspouwblad, isolatie, buitenspouwblad, dampscherm,  Het linteel en de plint zijn uit elkaar getrokken zodat alle elementen duidelijk en afzonderlijk zichtbaar zijn.  Het linteel wordt hierbij duidelijk gedragen door een aantal kolommen en maakt een zichtbare overspanning.  Het linteel is verbonden met het bestaande gebouw en sluit zich nauwgezet aan bij de bestaande maatvoering en geleding. -

De openheid van het J.I.P. - gebouw wordt geaccentueerd door een uitgeschoven partieel doorzichtig glazen volume dat fungeert als toegang en van waaruit alle andere ruimtes met alle andere functies te bereiken zijn. Het is een soort periscoop, een camera, een medium tussen binnen en buiten, tussen publiek en privaat, tussen gebouw en stad. Dit volume heeft een gesofistikeerde opbouw uit zelfdragend glas als "al dente" factor met de ruwe veldovensteen van linteel en plint. Het volume is door de beweging schots en scheef verwrongen, een duidelijke knipoog naar de überhaupt ernst van een bouwconstructie. De plint sluit aan met de bestaande tuinmuren en vormt daar een bakstenen sokkel die als mobiliteitsdrempel fungeert naar niet-voetgangersverkeer.

Het materiaal, rode veldovensteen, het typische plaatselijke Vlaamse bouwmateriaal, gedraagt zich als regulerende factor met de bestaande bebouwing. Het refereert naar oermaterie.

De afsluitende wand van het tweede binnenplein is, cf.de wanden van J.I.P., verticaal uit elkaar getrokken, waarbij het bovenste deel aansluit bij de bestaande bebouwing en het onderste deel aansluit bij de bestaande afsluitingsmuren. Tussen boven en onder is een horizontaal raam de visuele koppel met pleinen, gebouwen en weefsel.
De zaal bevindt zich achter de wand en sluit aan bij de bestaande perceelsgrenzen. De hoogtes worden gerelateerd met de bestaande bebouwing.
Het centrum van de zaal is een kubus die de verticaliteiten de ruimtelijkheid accentueert. De wanden van de kubus bevinden zich op minstens 190 cm van de perceelsgrenzen. Het deel van de kubus dat uitsteekt boven het niveau van de gemene muren is reglit en zorgt alzo voor een passende natuurlijke belichting.

De restauratie is quasi onopvallend.  Elke plek wordt versterkt in z'n eigen specifieke logica en er worden alzo 3 zones onderscheiden.:

Zone 1 herbergt de jeugddienst en de J.I.P. -administratie en sluit daarbij aan bij de nieuwbouw en wordt zodanig verwerkt dat er geen onderscheid is, geen overgang is tussen oud en nieuw. Zware wanden worden vervangen door lichte glazen vliezen, volgens de nood doorzichtig of transparant. Toegangen zijn gesitueerd op de looplijnen vanuit de centrale inkomzone van het J.I.P. De ruimtes zijn ook autonoom te bereiken via uithollingen-buitenzones van het J.I.P. Het kinderatelier op de verdieping is bijkomend toegankelijk via de vroegere schooltoegang, die een lichtheidsgedaantewisseling heeft ondergaan en volledig beglaasd is achter de bestaande gevel volgens de bestaande bouwenveloppe.
De ruimte onder het dak herbergt een zaal met voorzieningen, welke sporadisch kan gebruikt worden als slaapzaal.

Zone 2 doet terugdenken aan de bestaande klaslokalen en herbergt de assisterende functies van het centrum. Op het gelijkvloers is het sanitair en de uitleendienst gesitueerd, op de verdieping het sanitair en een keuken bij het kinderatelier.

Zone 3 herbergt het jeugdhuis en is gesitueerd in het oudste gedeelte. Om "vrijheid" te activeren, ondertussen weliswaar symbolisch geworden en gedevalueerd naar een idee , is het jeugdhuis niet beperkt intra muros, maar deint het uit tot in de verticale en horizontale circulatiezones van het gebouw. Tussen het jeugdhuis en de zaal is een schemerzone aanwezig welke, volgens nood, afwisselend kan aansluiten bij het jeugdhuis en bij de zaal of waarbij jeugdhuis en zaal als één geheel kunnen functioneren.
De verdieping van zone 3 is een vergaderzaal. De verdieping van de schemerzone is een balkon bij de zaal die tevens bij de uitbreidings-vrij-zone hoort van het jeugdhuis.

‍

^CREDITS
Status: 1999-2003
Team: Frank Delmulle, Tom Ghyselinck
Stabiliteit: Guido De Muynck, Bouwkundig studieburo De Muynck
Klant: Stadsbestuur Oudenaarde