‍

Het gebouw is een hoekgebouw gelegen aan de Lappersfort en tussen de Einestraat & de Burgschelde.
De hoek van het gebouw kant Einestraat is te zien vanop de markt. Deze hoek is dan ook een zuivere hoek, een rechte hoek. Dit volume wordt opgetild tot 1 m boven het voetpad, zodat een steelse blik kan geworpen worden door het gebouw vanaf de straat en vanaf het centrum van de stad, er visueel contact ontstaat met de centraal gelegen publieke zone en de toegangen tot het gebouw worden begeleid.  
De hoofdwand aan Lappersfort is opengetrokken en accentueert de inkom met de publieke ruimte.
Er is een schemerzone gecreëerd tussen openbaar domein en gebouw. De inkomstroken, op plaatsen over de volledige hoogte van het gebouw, en de inkomhal zijn deel van het circulaire stedelijke netwerk en sluiten daarbij aan bij de semi-publieke functie van het gebouw. De inkomhal fungeert op die manier als een specifieke open plek in de stad, een clairing cf. de oer-open plek in het oerbos, de plek voor rituelen, het ritueel van overgang van het sociale, het gemeenschappelijke naar het private.

Het gebouw is gesitueerd binnen de stedelijke enveloppe zoals deze werd bepaald met de diensten Monumenten en Landschappen van de provincie naar aanleiding van een eerder ingediend ontwerp. Deze enveloppe geldt als een preoccupatie van de site. Daarbij sluit het gebouw aan bij de kroonlijst van het belendend pand in de Einestraat als richtinggevende hoogtemaat.

Rond de structuur van het gebouw wordt een zandkleurige mantel gedrapeerd als een ajour tussen het publiek domein, het buiten en het private domein, het binnen. Door de geometrisch zuivere vorm van het dak die de perceelsgrenzen niet volgt en de mantel als het ware laat zweven rond z'n structuur, door het ritme van de gaten in de mantel, en door het opentrekken van de hoofdwand, wordt de mantel autonoom.
Door de autonomie van de mantel, ontstaat een lobotomie waarbij de grenzen vervagen en het gebouw opgeslorpt wordt door de stad.
Het zandkleur is de resultante van de gebruikte materialen in de Einestraat door de eeuwen heen en eigenlijk ook wel in het volledige stadscentrum. Het is tevens een reminiscentie naar een verouderingsproces, waar ze in Oudenaarde naar aanleiding van de restauratie van het stadhuis, alles over weten.
Zo ontstaat een interrelatie met de stad en een relatie met het verleden.

Door de stedelijke enveloppe, de preoccupatieven, is de hoogte van de ruimtes variabel, aansluitend bij de specificiteit van het programma, met de hogere ruimtes op de gelijkvloerse publieke verdieping.
Op deze gelijkvloerse verdieping zijn, naast de stedelijk open ruimtes, de publieke functies gehuisvest. Hier bevinden zich het onthaal, het secretariaat, de eerste hulplijn, de spreekkamers en de externe diensten.
De dakverdieping huisvest de meer private kantoren voor coördinator, inspecteurs, voorzitter, en de private vergaderzaal.
De tussenverdieping huisvest dan de assisterende functies met o.a. de bemiddeling, de assistenten, het archief en de refter.
Elke verdieping heeft, via de centrale circulatiestroken, contact met de andere verdiepingen, met de centrale open ruimte, waaraan uiteraard de verticale circulatie is gekoppeld, en met de straat.

‍

^CREDITS

Status: 2000-2003
Team: Frank Delmulle, Frederik Tomme, Tom Ghyselinck
Stabiliteit: Guido De Muynck, Bouwkundig studiebureau De Muynck

‍

^PUBLICATIES

Folder regie der gebouwen: 'Het justitiehuis van Oudenaarde'